kokunu çalýp yangýn yerinden
arka ceplerime doldurdum
kimselerin olmadýðý kalabalýklarda
sevip, okþayýp...
boðazýný sýkýyorum sonra
gömüyorum vicdan mezarlýðýna
topraklar toprak deðil
kürek baðrýmý eþiyor
kör bir ateþte
kör kütük sarhoþ oluyor tenim
kör düðüm oluyorum aðýr sözcüklerde
iplik iplik sökülüyor yokluðun nakýþý
oyuklardan varlýk kanýyor
hüzzam gülüþler besteleniyor kaçak notalarda
avuçlarým mýzrap yarasý
yollara basmaya korkuyorum
ayaklarýmdan daha yorgunlar
zamaný durdurdum
rüzgar esmiyor
güneþ saklanmýyor bulutlarýn ardýna
yaðan yaðmur deðil
bütün seslere saðýrým
aynalar seni sýzdýrýyor kýrýklarýndan
satýr aralarýnda esir kaldý
mavi bir düþün ak gerdaný
daha kaç yýl yatar çürümüþ mahzenlerde
kuþ cesetleriyle koyun koyuna...
þarap ve ölüm korkusu
belini büküyor insanlýðýmýn...
frezya
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.