Ýçim acýyor. Ellerimle dokunuyorum aðrýlara, Kanatýyor... Maviliðin panzehirliði içinde Unutasým var, Eskiyi Ve eskide býraktýðým herþeyi. Emin deðilken býraktýðýmdan... Hala satýrlara dökülüyorsa Eski denilebilir mi ki ona Geçmiþten konuþuluyorsa Geçmiþ midir gerçekten Geçmiþ bitmiþ midir? Aðrýyorum. Aklýmda hep gitmek Gitiklerimden Geldiklerimden Gitmek, ucu bucaðý olmayan bir göðe... Bir yere iþte, Bilinmese de olur. Ama gitmek olsun Kendini býrakýp gitmek Mümkün müdür þu yaþamda Herkesi götürsem de olur Ama kalsýn bu ben Bu saçma Bu içimi sýkýþtýran Bu canýmý acýtan Lanet olasý ben kalsýn . Kalsýn ve bulamasýn bir daha beni. Kavuþmasýn ruhum bedenime. Özlem çekilen bir sevgili gibi... Sevgi varsa bir cümlede, Gün gelir ama muhakkak, O cümle yaralar seni. Yine eskisi gibi... Hani o bir türlü eskimeyen eski...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rana01 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.