mutlu musun karanfil
başını nazlı nazlı öne sallayıp
dudaklarını büküp, gözlerini kısıp
gamzelerine gül konduruyorsan
anladım sen mutlusun…



ne zaman ağlasan
bilirsin bende hep bir şeyler eksilir
mesela taş üstünde taş kalmaz
yıkık bir kentin enkazı gibi
sızım sızım sızlar kemiklerim…
ne zaman sussan
gamlı baykuş misali gelir tüner kederlerim




var mısın karanfil
dilek tutup dağların tepesinden uçuralım
belki bir kuş kanadında gözümüz olur
taş atıp, durgun suları dalgalandıralım
belki bir martı gözünde okyanusumuz olur
boşuna kıkırdama karanfil
mızıkçılık yapanın sevdiğini el
teknesini su alsın…



bir türkü tuttursam
rüzgârın ıslığında uçursam
annemi bulup dudağından öper misin?



şimdi mutluyum karanfil
hem de geçmişi unutacak
geleceğe gözü kapalı koşacak kadar



haydi o halde…
bir nefeslik gözlerimizi kapatalım
sussun kainat!
sadece biz konuşalım karanfil…











ayşe uçar
11/08 /2011