KARANLIK

Hayatýmýn tek doðrusu,
geceleri korktuðum,
sabahlarý göremediðim bir hayalet gibi.

Karanlýktan korkuyorum,
neden korkuyorum,bilmiyorum,
ya da ne sebepten,
bulamýyorum.

Kafamý kurcalayan þeyler var,
boynumda sürekli bir aðrý,
sanki birileri boðazýmý sýkýyor,
karanlýk; hayaletim oluyor sanki

Ýçime attýðým þeyler,
hayaletim olmak için mi var,
ya da bir kabus olmak için mi,
anlamýyorum,ama anlamak istiyormuþ gibi de bir havam yok.


---------------------------------
Abdulsamet Karakaya

Sosyal Medyada Paylaşın: