Özlemlerim vardý benim
Yere göðe sýðdýramadýðým
Oysa sen…
Bir merhabaya sýðdýrýp
Hasretimi yetim býraktýn…
Sen yetim býraktýn hasretimi
Elinden tutmadýn
Düþtüðünde kaldýrýp bana getirmedin
Bir tekme de sen vurup
Topraða bulayýp
Kimsesizler çöplüðünde býraktýn…
Sen özlemlerimi yetim býraktýðýn gibi
Benim de býrakmamý istercesine
“Vazgeç” diyerek
Bir tekme de benim vurmamý istedin…
Hasretimi yetim býraktýn
Benden de kimsesiz býrakmamý isteme…
Ben anladým ki
Hasretim güçsüzmüþ
Dayanamadý sensizliðe
Ýhtiyacý vardý sana…
Ellerinden tutmaný istedi
Yapamadýn, bir tekme de sen vurdun.
Sahiplenemedin
Hasretimi yetim býraktýn…
Gözyaþý döktüðünde, yandýðýnda
Ben vardým yanýnda hasretimin
Senin yapamadýðýný ben yaptým.
Acýsýna ortak olup,
Gözyaþlarýný sildim, tuttum ellerinden.
Yok olmasýna izin vermedim
Umudu olsun istedim
Oysa sen,
Hasretimi yetim býraktýn…
Hep seni bekledi hasretim
Beþ dakikaya razýydý
Belki, belki gelir de
Özlemlerime ilaç olur, acýsýný dindirir diye
Hep bekledi…
Ve sen
Beþ dakikayý bile çok gördün
Hasretimi yetim býraktýn…
//Þimdi sen hasretimi yetim býrakmanýn günahý ile yanarken
Ben sana olan özlemlerimi büyütmenin sevabýyla yaþayacaðým//
Mustafa KARAAHMETOÐLU
Aralýk 2013