bir yýldýz parlýyor içimde pýrýl pýrýl bir nehir geçiyor gönlümden orada büyüyor çocukluðum anneler çamaþýr yýkýyor kýyýsýnda çay piþiriyor, sofra kuruyor salýncak kuruluyor söðüt aðaçlarýna kalbim ilk kez çarptýðýný duyumsuyor bakýþlarýn doðuruyor aþký sensin bu duygunun sahibi
korkmadan geçiyoruz derin sulardan seçiliyor kim koyun kýlavuz kim ilk kez anlýyoruz sel sadece çer çöp deðil balýklar da getirir nasýl kurar sofrasýný bir aile oturulur kýyýsýna nasýl baðdaþ kurulur bir çorba ve üzüm olsa da sofraya umutlu oturulur
sensin o günlerden aklýmda kalan açmaya hazýrlanan tomurcuk hep gülümsemeye merdiven kuran hayata köprü olan baba gözlerinde kiraz aðacýndaki yeþil parlaklýklar konuþmanda yaþama açlýk birden yetiþme telaþý önünden hýzla çekip giden trene
ey yolcu bende dur eylen desem ey büyük gölgem aðacým yaslansam serin gövdene derin bir soluk alsam hayatý yazsam elimdeki deftere bilirsin baþ harfi her zaman sensin bende büyümeyen çocuðum çocukluðum
gel sen..
27.08. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.