Kar yaðýyordu yaz ortasýnda, Ýçimdeki sensiz Temmuz’a, Bana her yer, ayazdý! Sensizlik ve çaresizlik, Açtýðým avuçlarýma, Bir mavi bir umut beklerken, Payýma düþen, Hüzün yüklü beyaz kar tanesi, Ve düþtü yüreðime hasretin.
Nerdesin canparem? Gelemez misin? Gel artýk her gece sensiz uykuma, Bir tutam umud serp rüyalarýma.
Özlemimden, Temmuz sýcaðýnda, Kar yanýðý oluyor yüreðim. Bana üzülürsün sen, bilirim. Benimde sana üzüldüðüm gibi, Kahve gözlerin aðlamaklý olsaydý, Biliyorsun önce yeþil gözlerim aðlardý. Kar taneleri yaz, kýþ, yüreðime yaðardý.
Sensiz günlerim güneþsiz, Suskun gecelerim ay’sýzdý, Yaz sýcaðý deðilde, Hasret ateþin yakýyordu tenimi. Buz oluyor ay’siz gecelerim, Kor olur yinede sönmez, içimdeki senli özlemim.
Ýçimdeki çocuk bak hep aðlýyor, Siliyorum göz yaþýný sensizlikle, Sesleniyorum sana, Aðlatma çocuðu gel diye. Bilirsin çocuklar gerçek aðlar, Gerçek güler, gerçek severler. Gözleri ýþýl ýþýl’dir, yalan bilmezler.
Ayaz sensizlikten, Suskun gecelerden, Güneþsiz günlerden, Gel kurtar beni sevdiðim. Temmuz gibi olsun yüreðimiz, sýcak ve sevecen.. Ýçimizdeki kar taneleri, buza dönmeden aþk ile erirken. Temmuz biterken, Aðustos’a yelken açmýþken, Seninle olmak vardý, gün, gece, deniz, sahil, sen, ben...
26 TEMMUZ 2015/13:33 Gülfem/MeLek
Sosyal Medyada Paylaşın:
KalbiHazan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.