Piaf

.
.
.
Seni görünce; ne ayný hevesle ne de ayný heyecanla yürüyorum.
Hep ayný hýzda; aptallaþýyorum.
Ýçim þimdi içine düþtüðüm bir yer.
Ne zaman boðulmak istesem sana yüzerim ben.
Sesindeki gülüþle karþýladýðým sabah uðurlar, seviþemediðimiz geceleri.

Karanlýðýný unutsam ve öyle çýrýlçýplak aydýnlýðýnla seviþsem ben senin!

Teninden tenimi kopartýp, ellerin gezinse yüreðimde:
Aþk derim sana ben.
Attýðýn her adým anlamlý olur, aðzýndan dökülen her zerre, öyle nefes!

Ezbere bilmem adýnýn geçtiði alfabeyi.
Lakin bildiðim, benim de bildiklerim var!
Tenin tenimde ilah mesela, beþ vakit içimde týnýsýný hissettiðim.
Ýnan.
Gökten inen kitaplar þahit.
Ýncil’de okudum ve Kuran’da bildim âþýk olabilmeyi.

Gelenleri unut ve gidenleri sil hafýzamdan.
Yalnýzca sen ve ansýzýn tenime dolduðun zaman dolansýn hücremde.

Ben uykusunda annesini aðlayarak görmüþ bir adam,
Aydýnlýkta dizlerin baþýmda yastýk.

Bir þair kadar baðýrdým.
Ben bunu sana yazdým.
Seninle her gün tanýþma yetime yazdým.
Yerime.
Sol yerime.
Bile bile.
Son yerime…

Bize bizi hatýrlatmaya ne gerek.
Ýstediði kadar açsýn çiçekler.
Yol ver gitsin, uça dursun Cemal Süreyya yürekli kuþlar.
Ki dönecekler!
Ne derlerse desinler ‘ meselemiz kýþ.
Ocak baþýndaki kardan konuþalým biz,
Üþüdüðümüzde birbirimize sarýlýp uyuduðumuz gecelerden.
Kürtçe bir aðýtta,
Sevgilim.
Lazca bir titremede ölelim biz seninle.
Piaf aþkýna ölelim.
O çok büyük þairlerin yazarken hissettiði kadar ölelim.
Hiç bitmeyelim.
.
.
.
Sevgilim.

.

Sosyal Medyada Paylaşın: