UNUTMA // UNUTTURMA (2)..

*ÝNSAN* var deðer katan dünyaya
El emeði, alýn teri
Ve göz nuruyla yaratýr eserlerini
Ömür verir, huzur bulsun
Mutlu olsun, hedefiyle insanlýk
Gece bilmez, gündüzü de
Ölesiye çalýþýr, üretmek fikri uðruna
Ne savaþlar olsun ister
Ne komþu komþuya hasým
Ýnsan olsun tüm kaygýlarýn temelinde
Hümanizma bayrak olsun
Yaþanýlan coðrafyanýn tümünde
Onlar saygý duyulasý
Onlar eli öpülesi
Onlar itikatle sevilesi olanlar
Unutma, unutturma baþlarda taç olaný


ÝnSaN!!! var, görülesi hal deðil
Gördüðünde illallah diyeceðin
Her þey kendine göre
Her yol kendine çýkar
Zaman ona tahsisli
Emek onun el kiri
Ýyi ne varsa ona
Kötü olan, sana, bana, herkese
Yaþama gerekçesi, faydalanmak üstüne
Dost görünüp sömürmek
Yaratýlan her þeyi
Haya nedir düþünmez
Ne Allah’tan korku var
Ne kuldan utanmasý
Unutma, unutturma yüze gülen yalaný


iNsAn!!! var düþmana dilemezsin
Ýnsan demek ne kelime doðrudur
Düþünürsün, çok mu gerekli diye
Hiçbir güzellikte izi bulunmaz
Ki, kötüdür, kötülükten beslenir
Kavga vardýr fýtratýnda
Binbir çeþit melanet
Yok etmeyi iþ edinmiþtir kendine
Kandan alýr gýdayý
Kan dökmektir, en büyük becerisi
Yaratan’ ýn bahþettiði o en kutsal
Yaþama hakkýný gaddarca
Alýr ellerinden, yaratýlanýn
Böylesi bir vahþi içgüdüyü
Kim yaratýr
Kim besler
Kim destekler
Kendi çocuðunun da istikbaline
Giden yolda ateþler yaktýðýný bilmeden
Zalim desen az gelir
Haindir, düþmaný insanlýðýn
Unutma, unutturma zulümden haz alaný


13.07.2015



Sosyal Medyada Paylaşın:

AYDINK Åžiirleri

(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.

En Çok Okunan Şiirleri

GÜLMEK SANA YAKIŞIYOR.. SENİN YERİN AYRI BENDE HAK, HUKUK, ADAMLIK… SENİ SENİN GİBİLER SEVSİN YÖRÜK KIZI... ÖMÜR TÖRPÜSÜ.. BEN BİR GÜZEL SEVDİM.. KÖPEK VE İNSAN.. SENİ BEKLERKEN SEN KADERİMSİN ..