Bak, oradan bir ateþ geçiyor
buðusu üzerinde taze bir ekmek gibi
öpüp baþýma koyuyorum yokluðunu
nefesin rüzgârýma limandý
gözlerime fer, belâlara miðferdi bakýþýn
bak þimdi oradan, tam ellerinin yanýndan
bir kelebek geçiyor;
kutsayarak topraðý ve ölümü...
Yeþili çalýnmýþ bahçelerde talaným
yaþlý bir aðacý ölüyorum yaprak yaprak
rengi tutmamýþ bir gülüm belki; kim bilir
dolmamýþ kadehimde dertli bir firâk
ve ýslak bir martý yaslanýr daðlarýma aðlayarak...
Sararmýþ takvimlerden düþüyor benzim;
yüzüm yok ki gel demeye!
hiç olmazsa son bir kez öpmeliydin
sabýrsýz dudaklarýmý..
sensiz þimdi yaz günü üþümelerim
çocuksu ellerimde hayli geçkin bir telâþ
ýslak sokaklarýmda suç âleti yüreðim
birinci dereceden iþtirakle yargýlý...
Demem o ki sevgilim;
sevmek hakkýmdý seni
ve en doðal olanýydý ölümlerin...
Özlem TARHAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
TASVÎR-İ EFKÂR BÜYÜDÜM... Balat Göç Ünlem(e)lerim Hasbıhâl devrik aşk Âvâz Ney'hâne Hebâ