Evlat Acısı
Yüreðini yakmýþ, evlat acýsý,
Gün geçtikçe bitmez artar sancýsý,
Ne haný var þimdi, ne de hancýsý
Evlat hasretine yürek dayanmaz.
Kendini vurunca, daðlara taþa,
Engel olamadý gözünde yaþa,
Baktý ki dünyanýn iþleri boþa,
Acaba insanlar neden uyanmaz?
Saçý beyazladý, pamuk misali,
O gündür, bu gündür kalmadý hali,
Can kalmadý kesilince mecali,
Bunu bilmeyenin yüreði yanmaz.
Her köþede bir teselli aradý,
Memedim diyerek, her gün aðladý,
Feryadý-figaný yürek daðladý,
Ne yaparsa yapsýn, yüreði kanmaz.
Yüce Yaradan’a döndü yüzünü,
Kalbine gömerek, kesti sözünü,
Hak yolundan ayýrmadý gözünü,
Dilinde Allah var, baþkasýn anmaz.
Dertli, gördüðünü kaleme aldý,
Ah teyzemin kýzý gurbette kaldý,
Geldi teselliyi yurdunda buldu,
Evlattan baþkasý, gönlüne konmaz.
ERDEMLÝ-06 Temmuz 2015 Pazartesi
Cafer AKSAY
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.