KÜL GİBİ

Bugün benim figanýmdan ahýmdan
Kýrýldý kalemim yazým kül gibi
Döker oldum dü çeþmimden yaþýmý
Kirpikler ýslandý gözüm kül gibi

Þu dünya içinde figandýr iþim
Ol kahpe felekle belalý baþým
Hasretim bahara geçmiyor kýþým
Kaybettim yazýmý güzüm kül gibi

Düþtüm ki yollara beni bulayým
Kanayan yarama merhem olayým
Çare mi var bu dünyada güleyim
Yandý ciðerciðim sýzým kül gibi

Az mý yedim nadanlarýn taþýný
Silemedim gözlerimin yaþýný
Dizgin ettim artýk gönül iþini
Yandý ya bu caným özüm kül gibi

Ýstemem dünyayý sevdadýr derdim
Kederdir mekaným beladýr yurdum
Göçeyim dünyadan kalmasýn ardým
Yorgundur dizlerim izim kül gibi

Zemheri borandýr baþýmda dönen
Cananýn narýdýr sinemde yanan
Yaralý mýzrabým perdeler viran
Tutuþtu tellerim sazým kül gibi

Çok oldu dertlerim sustum oturdum
Þu garip gönlümü gama batýrdým
Kasteyledim kendi kendim bitirdim
Eðildi yerlere yüzüm kül gibi

Bir merhem bulamam zahmýmý saram
Çalýndým çýrpýndým kapanmaz yaram
Yoktur ki tabibi yanýna varam
Yokuþtur yollarým düzüm kül gibi

Eydür Emrah serseriyim cihanda
Geçti ömrüm mihnet ile bu handa
Bir umut kalmadý gelen zamanda
Kora döndü dilim sözüm kül gibi

12 Mart 2014-Çarþamba

Sosyal Medyada Paylaşın: