Issýz bir akþam vakti yürürken
kuytu bir köþede buldum düþlerimi
diz çöküp oturdum usulca
sensizliðin en yoðun anýnda
hiç konuþmadýk
geceyi dinledik
sonra
derin bir kuyuya daldý gözlerim
o kuyuda belirdi aþkla yanan sözlerim
bunun adý rastlamaksa evet
ben rastladým sana
içime yaptýðým her yolculukta
senden bana miras kalan
yokluðun çýktý karþýma
yokluðun ki
sesimde huzur varken
sözüme hüzün býrakan
yangýndý bitip tükenen
bazende yakardým kendimi
yanardým ellerimden
silinirdi yüzün
sökülürdü gözlerimden
hayat
þimdi duy sesimi
acýlarým kadar
bende dil si zim...
04.06.2015
Rasim Yýlmaz