baþýboþ yaðmura ver yüzünü
karanfil kokularýyla iþlenmiþ
bir Ýzmir imbatýnda
yüreðimin sargýlarýný sök
aðýr yaralýyým.
yorgun bir mevsime baþlarken
eskiyen eylüllere gömüyorum anýlarýmý
uçsuz bucaksýz okyanus ortasýnda
kýsacýk bir ayraçtý mutluluklarým
belki de biraz akþamdým
sayýsýz güller kanadý dikenlerimde
umutlar usul usul düþerken
her yarayý bir hüzünle daðladým
kanayan yaralarým
örselenen yüreðimde
ayrýlýða savrulurken oklar
kan sürdüm gözlerimin akýna
Nail Yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.