NEYSE!

Ne çok söyleyeceðin vardýr,
Yazarsýn, çizersin, silersin sonra.
Düþünürsün ince ince,
Sonra vazgeçersin yine...
Derin bir yutkunuþun ardýndan,
Konuþmak ister mi acaba dersin?
Önce ölçer - biçer tartarsýn,
Kekelersin biraz,
Hesap yapar vazgeçersin sonra...

"Neyse ile söylesem" mi acaba arasýnda
Derin bir sukût düþer yollara...
Anlatmak istediklerinin eksik kalýþýna,
Ardýndan gelir,
Bir neyse daha...
Anlayamadýklarýna acýrsýn sonrasýn da.
Neyse der ve
Susarsýn bir daha...

O kadar derin bakmýþsýndýr ki hayata,
Üzülürsün sýð kalýnmýþlýklara...
Ve gerçeði duyamadýklarýna...

Hayret edersin sonra,
Dinlememekle anlayacaklarýný sanýsýna...
Hayli zaman sonra
Anlatmak yorar kalbini,
Anlaþýlmamakta...
***
Düþünür süzersin enine boyuna.
Denesen der sol yanýn bir kez daha dene,
belki de anlarlar bu defa..
Yok der sonra aklýn,
Yok dinleme.
Ardýndan bir neyse daha düþer yâdýna.
***
"Ne cevheri taþa vurup inciye kýymalý,
Ne de taþý taþ diye yargýlamalý",
Sözü gelir aklýna...
Neyse der ve susarsýn sonra.

Konuþulanlarýn boþluðuna
Sonuçsuzluðun hazanýna...
Aslýnda meselenin hiç biri olmadýðýna,
Kimsenin elini taþýn altýna koymayýþýna,
En çokta yanlýþ anlaþýlmasýna.
Anlarsýn nice sonra...
***
Konu anlamak ya da anlamamak deðilmiþ aslýnda.
Sevgisizlikmiþ gerisi...
Yine yeniden bir neyse yetiþir imdadýna,
Sonrasý mý; ?
Sende onu kendine sakla,
Ve kalýn iki çizgi çek altýna,
Ya da bir Neyse’nin üzerine daha...
Neyse...
Zehra Asuman

Sosyal Medyada Paylaşın: