AYNI GÖĞÜN YÜZÜYDÜK

ayný göðün yüzüydük
þimþek þimþek yarýlýrken bulutlarýn kabaran sancýlarýnda
bir tek dalgalar yoklardý kulaçlarýmýzý
çarþaf denizlerin uykusunda

çiðneyip geçerken çukur kaldýrýmlarý
savruluyorken üzerimize kirli bahçelerin portakal çiçekleri
dere yataklarýndaki pembe zakkumlara dokunurken anladýk
derimizi kabartan ihanetleri

ve bilirdik ki biz
çoðullaþýnca düþler
filizler topraða sürülürdü
yýrtýlýnca mavi
gri dumanlar çekilir
tomurcuklar çiçeðe yürürdü

kýrýlýrken körpe bir dal
içine akarken kesikleri
cebelleþiyordunuz bir çamur arenasýnda
çoktan kirlenmiþti çocukluðunuz
nikotin bileþenli anason kokularýnda

oysa elleriniz
en çok yüreðimiz kadar uzaktý gövdemize
ve hala çaylarýmýzda eriyordunuz þekerimizce
yüreðimize depremlerle iner
ve biz gibi yýðýlýyordunuz topal taburelerimize

lambalarýn ýþýðý güne devrildiðinde
bir gece vardiyasýnda uyku kadar hayatken gözlerimize
denizlerimizde bir palet bile deðildiniz
yüzümüze kehanetler çarparak gittiðinizde
sýrtýnýza ünlemler sýkmýþtýk
acýlarýn militan kimliðinde

balçýk kokuyordu yüzünüz
kir pas içindeydi yarýnlarýnýz
kavaklar kadar çýplak
makiler kadar bodurdu ütopyalarýnýz

bak gün doðuyor
gün doðuyor yine
bir çocuk telaþýnda
bir anne þefkatiyle
ve biz sizsiz yürüyoruz
utancýnýzla büyüyor gün
tozuyorsunuz kösele çarýk diplerinde
süpürüyoruz gölgenizi
süpürge saçlý çalý diplerine




Sosyal Medyada Paylaşın: