Anneannemde tanýdým anne sevgisini
Onda gördüm ana kucaðýný
Annemi tanýmadan evvel
Tutmuyordu annenin yerini
Ama merak eder dururdum
Anne diyebilmek nasýl bir duyguydu?
Babaannem büyütmüþ olsa da
O anne sevgisi yanar dururdu içimde cayýr cayýr
Yüreðimi parça parça ederdi
Ciðerimin her bir köþesini
Ta ki ilk görüþüme kadar…
On yaþýmda karþýmda bana bakan
Yabancý bir kadýn sarýldý kucakladý
Ama bende týk yok!
Sanki o yüreðimdeki yangýn sönmüþtü adeta
Özlemlerimi bir nefret duvarý kaplamýþtý.
Nerdeydin bunca yýl?
Nasýl dayanabildin?
Sen ana mýsýn diye haykýrýyordum.
Avaz avaz nefesim çýktýðýnca
Sesim yankýlanýyordu…
Gökyüzünü kapkara bulutlar kaplamýþtý.
Yaðmur yaðýyordu ýslatýyordu tepeden týrnaða bedenimi
Ama ben üþümüyordum.
Ýçimdeki volkan kaynýyordu.
Susmuyordu içimdeki hasret!
Bir yandan da sarýp sarmalayasým vardý
Diðer yandan nefretim geri çekiyordu…
Bunca yýl anne acýsýnýn verdiði acýlarý anlatamýyordum.
Üzerime giydirilen elbiselerimi
Göz boyadýn derken
Gözlerinden boþalan yaþlara dayanamadým
Daha fazla
Daha fazla sýmsýký sarýldýk
Tek bedende
Tek yürek de birleþtik.
O an dünyanýn en mutlu insaný ben olmuþtum…
Unutmuþtum geçmiþteki acýlarýmý
Görmesem de
Bir annemin var oluþuna sevinmemde yeterdi.
Ya hiç göremeseydim diye onu da düþündüm.
Ýyi ki varsýn annem
Ýyi ki varsýn dedim…
Bugün ilk defa anneler gününü kutlayamadým
Çünkü onu tamamen kaybettim.
Doymadan ben anama
Kara toprak bana çok gördü ne yazýk ki
Doyamadým anam sana…
Doyamadým!
Ayþe ORTAN
10.05.2015