Yaşayanlar Gibi Adım Kalacak
Huzur arýyorum, doðdum doðalý,
Ben ona koþarým, o uzaklara.
Feryadým aþýyor ses duvarýný,
Bir kent uyur, derin derin uykuda.
Acýlarý iplik iplik eðiren,
Bin türlü kahýrla içiçe ömür.
Sormaz, yarýnýmý alýr elimden,
Göz pýnarlarýmdan yaþlar dökülür.
Bir yanda yaþayan ve zevk alanlar,
Bir yanda sefalet zavallýlarý,
Bir yanda adanmýþ, kurbanlýk canlar,
Bir yanda servetin þýmarýklarý.
Dumaný üstünde tüten öfkeler,
Bir gün biter sandým ama, olmadý.
Ümit kelebeði hep kaçar gider,
Peþinde koþacak gücüm kalmadý.
Lale bahçelerde, çiðdem kýrlarda,
Çiðdemden, laleye bitmez düþmanlýk.
Bir ülkemde olur, bir masallarda,
Hem hatada ýsrar, hem de piþmanlýk.
Geçmiþimden miras bu ezikliðim,
Þu boynum ömrümce bükük olacak.
Bu izbe hayatta sürüneceðim,
Yaþayanlar gibi adým kalacak.
1982 Ýzmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.