SİKAS

Ancel’s Peninsula’nýn
Bahçesinde gezerken;
Saksýnýn ortasýnda kayýsý zannettiklerim
Meðer tohumlarýnmýþ...
Durup resmini çektim.
Þaþkýn þaþkýn bakarken;
Deðince parmaðýma testere yapraklarýn
Biraz canýmý yaktý!

Adýný sordum, dediler Sikas!

Ýkiyüz milyon yýllýk mazini dinlerken;
Gözlerimle okþadým, dokunamadým sana.
Düzgün duran dallarýnda,
Suskun bakan hallerinde,
Ryukyu adasýnýn, hasret izleri vardý...

Verdiler getirdim,
Balkonun baþ köþesine oturttum.
Burda mesut olursan,
Olsun senin vatanýn.

.........
......
...

Ýkinci Dünya savaþýnda,
Tohumlarýnýn unuyla beslediðin Japon’larý
Elbet unutamazsýn.

Himalaya’larý daha tepecikken görmüþsün,
Bulutlara uzakmýþ.

Dinazorlar devrinde altýn çaðýný yaþayýp,
Beþ kýtaya yayýlýrken;
Çiçekli bitkiler gelmiþ.
Saltanatýn sona ermiþ...

Ýster yaþayan fosil,
Ýster antika desinler sana.
Ne kadar yorgun olsan da;
Huzur veriyor bana,
Yemyeþil yapraklarýn...




Sosyal Medyada Paylaşın: