RUHUMUN KALBİ

Ey ruhumun kalbi,
Her yerde atýyorsun.
Gece karanlýðýn gözlerini
Güneþle kamaþtýrýyorsun.
Acý günlerin dalgalarý
Bulanýk ve köpüklü
Býrakýyor seni yeniden
Düþüncelerimin derinliðine...

Sen, gönül denizimin
En gizli dibine
Sevgiyle demir atýyorsun;
Sarýp, koruyorsun
Bütün kötülüklere karþý.
Ne zaman
Birden gitmen gerekse
Hüzünler
Koþuyor yüreðime.
Fakat sen
Karanlýk yolda
Taþlaþarak bana
Hayallerle geliyorsun...

Þafak aydýnlýðýyla
Yüreðimdeki yaralarý iyileþtiriyorsun.
Uçuruyorsun beni
Sabahýn bulutlarýnda.
Geceleri beni aðýr duygulardan uyandýran
Rüyalarýmýn ýþýðý deðil
Senin ellerinin sýcaklýðýdýr
Saçlarýnla yastýðýma dolaþan...

Varsýn herkes
Senin yanýmda olmadýðýný söylesin.
Desinler ki
Sen uzak bir gönüldesin;
Oysa ruhun benimledir
Sen benimlesin;
Onlar içinse
Sen bir gölgesin.
Bir melek gibi
Uçup geliyorsun uzaktan
Sevginin kanatlarýnda nefesi rüzgarýn
Yakýcý aleviyle
Senin her bakýþýn.
Sevginle ýsýnýyorum
Ve sevginle yaþayarak
Topluyorum hayatýmýn hasadýný
Aydýnlýk yarýnlarýmýn...

Sen gecenin sessizliðinde
Yýldýzlar gibi gökyüzüne daðýlýyorsun,
Her yerden görünüyorsun,
Ey ruhumun ýþýðý!

Figen ANAR
Sosyal Medyada Paylaşın: