Bahar gelince Güneþ farklý vurur yüzlere, Çevrede bir canlanma, hareketlilik olur. Ýnsanlar hayranlýkla bakar beyaz izlere. Mýðýr daðýnda bu beyazlýðý,güzelliði bulur.
Güneþ deðmesi ile erisen de günden güne, Her zaman sen baþlarsýn erkenden güne. Serinliðinden vurur geçen geceden güne. Mýðýr daðý aðlayarak bakar gökyüzüne.
Güneþin vurmasý ile parýldar güzel yüzü, Beyazlýk temizlik tabi tüm canlýlarýn özü. Bu daðlar bu aydan sonra tutamaz sözü. Mýðýr daðý ancak yazdan sonra görür güzü.
Sen kaç aydýr hazýrlandýn bu düðüne, Beyazlýk ve gelinlikle çýktýn her öðüne. Amanoslarda bu yönden kavuþtun üne. Mýðýr daðý erimeye baþlar günden güne.
Her gün Güneþ’in vurmasý ile Mýðýr aðlar, Üzerindeki karlar eriyince,dereler çaðlar. Eriyen karlar ile sevinir eteðindeki baðlar. Mýðýr daðý gibi aðlamaya baþlar karlý daðlar.
Mýðýr’ýn bembeyaz yüzü bakar göklere, Serinlik verse de,üzüntü düþer yüreklere. Ýnsan acýmaz mý eriyen beyaz emeklere. Mýðýr daðýndan göz yaþý dökülür eteklere.
Üzerinden atsan da gelinlik ve beyazlýðýný. Ne olur sen üzülme, sýkma güzel canýný. Aðlama,sýcaklýk sarsa da dört bir yanýný. Dereler ve toprak alýr senin beyaz kanýný.
Zaman gelir senin de saçýna düþer aklar, Acaba kimler düþünmeye baþlar, duraklar. Düþünsene bu beyazlar ne hatýralar saklar. Mýðýr daðý burada,hani o insanlar yoklar…
Hasan KAYA Eðitimci-Þair-Yazar
Sosyal Medyada Paylaşın:
ihsansan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.