geceleri oturup karanlýðý izliyorum
o vakitlerde sen gelirsin aklýma
asi yüreklim
iþte o zaman bir hüzün çöker üzerime
aským sen yoksun herkes iþte o zaman
kimseyi görmüyorum ben
içimi bir hüzün kaplýyor gecenin karanlýðýnda
ve ben o zaman ölüyorum san ki
asi yüreklim içimi bir acý kaplýyor
sevdam sensizlikten hasretim bende görmüyorsun
neden bu zalimlik bana
söylermisin asi yüreklim
sevmek bu kadar neden acý veriyor
söyle sevdam sen hiçmi sevmedin beni
çokmu zordu beni sevmek sevdam
neden beni görmemezden geliyorsun
biliyormusun asi yüreklim sevdam
bu çok acý bir sevda buda beni öldürüyor iþte
oysa ben seni çok sevdim hasretim
bu ne kadar acý biliyormusun
asi yüreklim
bak sevdam içimde bir volkan kaynýyor
bir deli rüzgar savuruyor dört bir tarafa
ben savrulmadan gel attýk gel
asi yüreklim ben sensizlikten savruluyorum
sevdam sen yoksun sen yoksun
müzeyyen yavuz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.