ben içimden “acabýna ola Ismayýl nasýldýr” deyon.. annayýp-dinneyip de cuap beren yok gözümde tütüyo o “gara ðaþlý”, “gara ðözlü” “zelvi boylu” “garayaðýz” deliðanný
yürem gürp gürp, yerinden fýldýracak ya da sükut edip duracak sanký kimi ðörsem onu sorduðum, kime baksam onu gördüðüm
günner geceler boyu hayalýný gurduðum ürüyalarýma ðiren bi baþgasýmýyýdý hiþ bu ðadar yakýn olmadýydýk kýrk yýldýr hiþ bu ðadar teze habarýný almadýmýdý,
hiþ umudumu kesmedim emme ikdiba bana ðeldi Ismayýl kaþlar tefa gelsem.. gelir deye köyde beklesem de varsýn geþsin ömür, onlarca kýrkyýl iþde nayet köye gelmiþ Ismayýl
ova yolunda gördükden keri anasý öldüðünde bile belki görün deye geldimidi.. bu evi neye geldin de köye yapdýn desene?
ben taa nerelerden geldim dee.. ellerin gapýsýndaykana o ðelemedi.. ireyhinde horukana; o dönülmez yollardan köye ðelmek kaþ günnük yolusa vara yakasýna yapýþasýn ay oðlan
hýncýný alasýn varýp da “-sen nerem deyon adý batasýca Gedengelmez daðýna mý getdin üleenn.. çalýmýn bana mý senin Ismayýl…”
ay Ismayýýll
resim: Gidengelmez Daðlarý Toroslarýn Konya Isparta Antalya bölümünde geçitvermeyen bu daðlara geyik avýna gidip de dönmeyenler olduðundan bu ad ile anýlýr olmuþtur.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Çelikli. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.