AŞKSIZLIKTAN

Nefesimiz kokuyor
Deðil bu aþsýzlýktan
Ciðerimi daðlayan ruhumu kavlatan aþksýzlýktan
Yutaðýmýz kan yüreðimiz revan
Gece ve dahi gündüz anamýzý aðlatan
Ardýna bakmadan çekip giden aþksýzlýktan

Damarýmýz kuruyor
Hücrelerimiz bir bir düþüyor ölüm döþeðine
Düþündüðünüz gibi deðil sanmayýn kansýzlýktan
Rüyama dahi girmeyen aþksýzlýktan
Adam gibi sevdalarýn semtimize uðramamasý
Bilin ki hep bu bahtsýzlýktan
Þahidi olduðumuz zamanýn cefasý
Sevgisiz hem sevimsiz sözcüklerin ruhumdaki yansýmasý
Kapýmý bir kez olsun çalmayan aþksýzlýktan

Gönlümüz susuyor
Dünümüz katýlýrken anýlar kervanýna
Sanmayýn bu suskunluk en sona yaklaþmaktan
Deþilen ömrüme güneþler doðsun diye
Can evimde büyüttüðüm gülümü soldurmaktan
Ve bir gün tükenirse nefesimiz
Yiyecek ekmeðimiz kalmadýðýndan deðil
Ýliðimize kadar iþlemeyen
Nevrimizi döndürmeyen aþksýzlýktan…


Sosyal Medyada Paylaşın: