En dar hücreden izliyorum seni. Tozbulutlar akýyor odama. Yalnýzlýðýmý duvara resmediyorum Benden sonra gelen yalnýz kalmasýn diye. Þiirler yazýyorum mahpus duvarlarýna. Bilsin kendisinden öncekini. Günlerimin nasýl geçtiðini. Yalnýzlýðýmý kiminle paylaþtýðýmý. Kalabalýklarýn arasýnda var olmak niye ki? Kendi þehrim de sen ve ben varken. Kime ihtiyaç duyayým ki?
En dar hücreden izliyorum seni. Gardiyan Ahmet’e seni anlatýyorum. Anlattýkça sana susuyorum. Susadýkça anlatýyorum. Yani anlayacaðýn bu nehir kurumak bilmiyor. Çoþtukça çoþuyor.
En dar hücreden izliyorum seni. Karanlýk çöküyor gözlerime. Ellerin karanlýkta yok oluyor ansýzýn. Gidiyor benden; tebessümün, sýcaklýðýn, gözlerin.. Gözlerin demiþken, Benden baþkasý bakmasýn onlara!