Solgun yüzün beton çýðlýðý taramýþ saçlarýný rüzgar gece yüreðinde yarým kalmýþ sevdalar orada mýsýn ses ver sesime ceset ceset kýrýlmýþ camlarda görünmez resim olmuþsun bir gül kokusu eserdi yalnýzlýðýnda kentin sokaklarý çýðlýk adýmlarýný taþýrdý bir çiçek adýn oldu gül olurdu gözlerin ceset ceset geceler hiç olmasýn diye çünkü ölüm deðerdi yaralý yüreðine incinirdi karanlýklarda gözlerin gündüze ýþýk olan aðlamalarýn her sabah geri döndüðünde kimse yoktu yaný baþýnda ayak izlerinde çýðlýlar mezar oldu ses ver sesime oðul bacý kýzým sesimi duyan var mý anne baba cesetlerin soðuk yüzü tanýnmaz bu sesleri kim adýný bilirdi ki sen söylemeseydin deprem deprem düþtü ellerine o gece ölüm anne yerine baba yerine kardeþ yerine sevgili yerine ogul oldun agladin ölüm ceset ceset göçük altýnda soðuk bakýþlarýn umutlara silkinir yaralý düþlerin çaresiz aðlamalarda yangýn kayýp bir bedendir ceset ceset sesime ses verin sesi mi duyan var mi
17. 8. 2001 Berlin
Özenç Yaþar
Sosyal Medyada Paylaşın:
Roda Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.