HAYAT ÖYKÜSÜ

Oysa, küçüklüðümde öylemiydi,
Havadaki yýldýzlarý sayardým.
Belki masum bir çocuk hayaliydi,
Babam ne söylese hemen kanardým.

Zamanla yarýþtý akrep yelkovan,
Düne dair ne varsa yitip gitti.
Anlamadým ne çabuk geçti zaman,
Tat alamadan gençliðimde bitti.

Henüz daha kýrký bir geçti yaþým,
Yolun yarýsýna altý ekliyor.
Kýsmen aklara büründü baþým,
Yorgun kalbim arada bir tekliyor.

Arsýz hayata devam ediyorum,
Geçen yýllarý yaþamamýþ gibi.
Ne zamanki bir tabut görüyorum,
Sanki, naþým içine konmuþ gibi.

Dünya Sultan Süleyman’a kaldýmý,
Kim kafa tutabilmiþ Azraile,
Þu dünyada baki kalan oldumu,
Ecel gelince herþey boþ nafile.

Yaklaþýrken hayatýn son bölümü,
O yakasýz gömleði giyeceðiz.
Elbet bir gün tadacaðýz ölümü,
Toprak geldik, topraða gideceðiz.

Fatih Coþgun 20.04.2014
Sosyal Medyada Paylaşın: