sen biliyor musun çocuk
ben hep ölüm ötesi düþler kurdum
göz ucu özlemlerimle
arada bir çekilirim kuytularýma
içimin doðusunda bir ateþ yakar
kavururum kendimi
o gün cennetin bütün çocuklarý
yaðmur duasýna çýkar
ve her gece el ayak çekildiðinde
göðsüme bir kaya baðlayýp
avucumdaki uður böceðimle
boðulurum kendi nehrimde
ben ölümü kendimden öðrendim
acýyý ölümümden
cansýz bir çoðrafyadýr gözlerim
inan ki ben her þeyi
öldükten sonra duyuyorum çocuk
öldükten sonra çok yanýyor caným
sonra her defasýnda
saçlarýmý bir halata baðlayýp
çekip alýyorum kendimi
ölümün daracýk aðzýndan
ondandýr bu can kýrýklarým
bu kan donuklarým ondandýr!
NerminErol. 19/3/ 2015