Bitti.
kiraz mevsimine uyanmýþ dudaklarým
yanaklarým elma döküyor sanki dalýndan
efil efil beyaz bir entarinin içinde
kendini arýyor ve buluyor k’adýn
çizgi oynuyor karþý sokakta çocuklar hâlâ
ve ip atlýyor komþu kýzý Ayþe ile Fatma
bulutlar kovalarken yaðmurlarý
rüzgârlar cirit atýyor dað, tepe, bayýr
anne bakýþlý bir kadýn geçiyor yoldan
eprimiþ gömleðinin yakalarý
þapkasýndan tavþan çýkarýyor
karþý köþede üç kaðýtçý gibi görünen
ama aslýnda zavallý bir adam
ben hâlâ arýyorum beni
hangi sokakta hangi arada hangi yerdeyim acaba
fotoðraflar dökülüyor ellerimden ayaklarýma
bir fýrtýna kopacak birazdan bir bardak suda
bir ney sesi düþüyor yadýma
bir yandan kestaneler patlýyor ocakta
gözlerim aðlamaklý
sözlerim dokunaklý lâl bir alfabeden kendine aynada
bu þiir burada biter
bir anne geçerken eller üzerinde tabut içinde
bulur kendini k’adýn
O hep o fotoðrafta kalmýþtýr
ve saçlarýnýn kýrmýzý kurdelesi
uçuþur annesinin peþi sýra
biter bu þiir burada
bir hayat bitince
bazen þiir de biter.
23:00/17.03.2015/Sev_tap
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevtap Kaya Nurgönül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.