Þiirlerin kýzgýn adamýyým ben Beraberken sevgi kelebeði misali insan. Gözlerimi kaparken Canlanan tüm anýlarým, Gözlerimden dökülenlerde saklý kalýr... Bazý geceler var ki Kendi karanlýðýmda boðuluyorum. Bazý geceler olur ki Yaðmur dolar gamzelerime, Açýlýyorum. Bendeki de bir umut ya Kurutmaya yetiyordu, Saðanaklarýmý Dokunuþlarýn. Oysa Hasretinden kavuran kibirli bir ýslaklýk... Bunlar beni öldürüp öldürüp Diriltiyordu. Ey alaycý sevgili..! Beni yakan düþüncelerini de kat seline. Yalnýzlýðýmda sor beni Kalabalýklar anlatamaz ki halimi. Bana gözyaþlarým kadar yakýn, Kelamým kadar uzak ol.
V.Y
Sosyal Medyada Paylaşın:
vefaaddin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.