ne zaman diyordun
ne zaman ne zaman
nasýl ve nerede
park olmaz
kafe olmaz
bað yok burada bahçe yok
çeþme yok desti yok
buluþalým da
ne zaman
nasýl ve nerede
yalnýzdým dün
parkta deðil kafede deðil
baðda deðil bahçede deðil
evde
gelseydin
çat kapý deseydin
buluþsaydýk
söze gerek yok
gözlerini dikseydin gözlerime
gülümseseydin
ben de gülümseseydim
tek söz etmeden
tutsaydým elinden
içeri çekseydim
“Ne dersin, kýyamet kopar mýydý?”