Tükenen bir þey olmasaydý
Mutluluk yada hüzün
Bir kazanç yada kayýp olur muydu yaþamak
Niye çok deðilken umut ölmenin ayaklarýyla yürür insan
Ve niye en çok olduðunda heran düþmenin korkusuyla
Ölecekmiþ gibi çýrpýnýr kalp
Bilinmezin az bir bilinmesiyle bir dað oldum der de
Bir kaç kelimeyle düðümlenir kalýr dili
Ah unuttuklarýmýzýn küllenen ateþinden baþka
Bir de unuttacaklarýmýzýn haini olmanýn ötesinde
Neyiz ki zaten
Ben diyorum
Sen diyorum
Geniþ bir zaman býrakýyorum ömrüne
Ömrümün en zinde vakitlerinden
Ölçülü mecburiyetlerimi bildiðim kadar
Özrüm olsun diye varlýðýmýn þu aný
Sen diyorum bir kalp atýmýndan daha çok
Daha kavi tutsan aklýnda ben-liðimi
Ölmenin tüm silsilelerini sebil yapsan
Cennetçe susmanýn rýzalýðýyla
Seni seviyorum ey sevmenin iyilikli hýsýmlýðý
Diyerek baharlarýn bayraktarý olsan
Ki oldun diyelim en çok sen olsan yeniden
Hiç bitmezdi yaþamak inancým...
Kendisiyle hesaplaþan bir gürültü
Hilkatinde deðilken dünya
Hizasýna girmemiþken soðuk iyilik
Ve hissiz kötülük
Masumiyet hileli bilinmezken
Ýnsan yoktu henüz
Hiç bir neþe geliþigüzellikte gülümsemez
Kimse kimseyle sýnanmazdý
Merhametin sadaðýnda sadakat bile aranmazdý
Ne nasibin karþýlýðýna bakýlýr
Ne de nisap miktarý hesaplanýrdý hayrýn
Ne olduysa insanla oldu
Ýnsanla bozuldu...