istemeden gözlerin sulanýr ya hani kurumuþ yataðýnda ve ellerin yokluðu süpürür kirpik uçlarýndan düþmeden hemen önce.
titreyen çocuk düþlerim yere düþen pamuk þekere uzanamadan kýrýlýrken kökünden çýðlýklarým gökyüzünün karnýný deþti ve yaðmur olup akarken sevdamýn en keskin yanlarý yüzünü kesti buna raðmen saðýr Milletler gibi olan biteni duymadan baktýðýn yeri de görmeden yaþamak dediðin o karanbolde tam üzerime bastýðýnda küsmüþtüm iþte sana bilmedin.
dilime vururken çelik kelepçe mahpusluðumun parmaklýklarýnýn her taþýný her kumunu özümle karýþtýrdým kendi ellerimle kapandýðým yüreðime sýrýlsýklam bu aþkýn gözeleri daha kurumadan tutup fýrlattým köhne bir yalnýzlýðýn kucaðýna. en çok son bakýþýn koydu bana ’o’ bir martýnýn denize dalarken kuru gözlerle bakýþý gibiydi ýslanacaðý daha baþýndan belli olan.
küsmek sevdadandýr dendi ’deðer’ denen o illetin vücudu sarmadan evvelki isilikleriydi sana dönüþüm sýksan izi kalýrdý býraksan kendi kendine göverirdi kararsýzlýk adýmlarýyla çiðnenmeliydi en çok da ya da razý olmalýydým gururun kirlenen yüzünü yüzüme örtmeye çýkmamalýydým ortalýk denen mahþer yerine.
o mahþer yeri deðil miydi dili dile sürten gözü gözden düþüren saplanýp ’adet’ denen döngünün içine dönüp dönüp durduðumuz ’örflere’ sarýnarak ve her döngüde Mevlana gibi arýndýðýmýzý sanarak gizli gizli kendimizi kandýrdýðýmýz.
halbuki küçük bir çocuðun en masum gülümsemesiyle gelmiþtim sana biraz utangaç ve en çok da o korkusuz bakýþlarýmdý sana uzattýðým.
kadir kýymet bilmez taþ gönlüne çatlayasýca bir vuruþtu belkide benim sana geliþim sabýrla damlayan yüreðim zýrhýnda ilelebet kalacak bir delik açmýþmýydý bilemiyorum ki sen en çok aþk savaþlarýný severdin göðsün çelik zýrhýnýn altýnda saklanýr kendi kendine olanlardan yine kendi kendini aklardýn.
þimdi sana sesleniþim bir kuzunun annesiz kalýnca melemesi gibi biraz buðu biraz hüzün ve biraz da yokluk karmaþasý iþte ama sen duymasanda olur kulaklarý doðuþtan gerçeklere týkalý.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.