Sus be çocuk!
Öyle aðlak aðlak gelme bana.
Zamansýz gelipte oturma saatlerce böðrüme mesela.
Mutsuzluðuna arkadaþ arama.
Hem bak ben büyüdüm,
Hani derdikya küçükken;
Kocaman oldum,kimseler karýþmýyor da bana.
Bütün bakkallarda benim
Oyuncak araba da yok,bak gerçeðiyle oynuyorum.
Buraya gel,yapma ,etme de yok
Özgürüm ben çocuk.
Tamam tren raylarýnda yarýþ yapamýyorum
Salýncaklarda sallanýp gökyüzüne dokunamýyorum
Aðaç tepelerinde hayal de kuramýyorum
Her sabah annemin öpücüðüyle de uyanamýyorum.
Artýk þen deðilim be çocuk.
Artýk yoruluyorum çocuk.
Bende aðlýyorum;
Kýymetini kocaman olunca anladýðým,
Mutluluklara,sana aðlýyorum çocuk!
Aðla sende hýçkýra hýçkýra,
Susma çocuk,aðla...
D.Karadað
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.