yürüdüm.. zamandan ve mekândan münezzeh gözlerim ve alacalý balçýklardan yontulmuþ esmer yüzümle kuþatýcý bir uðultuya dönüþtü Allah henüz ne elma tadý ne varoluþ sancýsý çýnladý bütün ruhlarým malum soruyla ’elestu birabbikum’ dikenli bir nakarat döküldü dillerimden ikircikli sesimle dedim ki ’bela’
yürüdüm.. vesveseli ve beyaz bir yoldu Havva’nýn teni tozlandý gözbebeðim, sevdim, incindim zulmettim nefsime mücerred bir Þeytan’la çýrýlçýplak sürüldüm; -mervi bir kutsaldý bundan sonra hikayem- içimde uzletin puslu aksine döndü cennet kimi Harran dedi yurduma, kimisi de Etiyopya direndim dualar öðrendim, tövbeler etim naðmeler duydum mektuplar aldým gökten umutlandým, emin bir belde kurdum Rabbime belki affedilirim diye zamanla..
yürüdüm.. Kabil Habil arasý cinayeti kuþ uçumluðuyla geçtim dümensiz gemiler yaptým önce þaþkýndým, rotasýz ve yalnýzdým yaralý kýrlangýç hikayesiydim belki de önce çocuklarým öldü daðlarda aðladým ilahi yaðmurlarla boðuldu dünya Harut ile Marut’un sihrine kandým zührevi bir hastalýktý artýk ruhumda aþk sekize bölündü uykularým ucube kabuslarla dipsiz göllerde nilüferler gibi sarsýldý ruhum çýnladým kendi içimdeki karanlýk kuyularda..
yürüdüm.. çöldü, zemzemdi, sa’y ile tevekküldü annem ve babam koyu yeþil bir suskunluktu elinde balta, içimde kýrýldý en büyük putlar, devrildim boynumda imanýn kanlý hançeri haraç mezat edildim semavi pazarlarda nevrotik bir çöl yetimliðine döndü yaþam anlamadým, kral mýydým yoksa peygamber mi elimde ilahi ve italik bir âsâ’yla..
yürüdüm.. mahcup bir mucizeyi gizliyordu Meryem þarkýlar söyledim hamaklardan en çocuksu sesimle üfledim iman etti ölüler fahiþelerle seviþtim, dirildi Maria Magdela diyafram çivilerimden baþladým kanamaya daðlar týrmandým sýrtýmda mukaddes bir haç satýldým dostlarýmca otuz gümüþ parayla..
yürüdüm.. ufkumda histerik bir mucize oldu þakkul kamer övüldüm sýrtýmda yamasý ibrahimî hýrkamla Bedir’de zafer, Tebuk’ta bir yol refiki bir týlsýmdým belki de hayata; çöl ve kuyudan mürekkep bir esrar aðzýmda kýrýldý ve dað be dað kanadý uhud baðrýþtý birden çocuklar ’hayber hayber ya yahud’... zayýftým ve cahildim mutlaka anlatacaktým biraz Ebucehil’dim sanki biraz da çarýðý kan dolu Muhammed’ul Mustafâ
..
þimdi ne pervin ýþýldar fikrimde ne de süreyya biraz Buhari’yim sanki biraz ruhunu döven Kafka..
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rampaların Ustası Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.