bütün trenlerini azad ettim içimdeki istasyonlarýn dönüþsüz yollara doðru makas deðiþtiriyor þimdi kalbimdeki makinist
-sýradýþý aþklarýn sýradan kadýnýsýn diye haykýrdý adam! üzerine alýnmadan salýndý kadýn adamýn ruhsuz harflerinin üstünde özgürce
sonra yaralý bir sevdanýn sýzýsý düþtü sokaðýn üstüne yarasýnýn kabuðunu arýyordu bir mecnun aklýnýn debilerinde belli ki ölesiye
sözlerin menzilinden topladý leyla neyi var neyi yoksa doldurdu hepsini kirli bir çýkýna
/
son gittiðim film son dinlediðim þarký ve son çektiðim sigara gibi ciðerlerime bir sonsuzlukla baktý gözlerin bir sonu yazarken önce gizlerime sonra gözlerime ve penceremdeki fesleðen son kez koktu burnuma ilk kez duyumsar gibi
bir çocuk taþ atýp kaçarken canýma apansýzca yýðýldý tüm þiirler önüme ve bir geçmiþ ki geleceðe borçlu dünden alacaklý...
03:30/29 Ocak/Sev_tap
Sosyal Medyada Paylaşın:
Sevtap Kaya Nurgönül Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.