Hayat o kadar uðraþýn içinde, Bide gereksiz kiþilerle uðraþmak, ne kadar tuhaf. Bazen düþünüyorum. Neden kimse, kimseyi çekemiyor. Veya neden etrafýnda, dost sandýðýn. Bazý kiþileri, tatmin etmediðin için, Bir anda, 100lerce yüzleri oluyo. Menfaat sahibi kiþilerin, Bir gün, bazýlarýna kazmak istedikleri kuyularda. Kendileri açtýklarý kuyulardan çýkamaycaklardýr. Ve etraflarýna baktýklarýnda, onlara nasihat ve acýlarýný paylaþacak. Kimseyi bulamayacaklardýr…
Sosyal Medyada Paylaşın:
sedat demir Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.