Yazma boþ ver dedi çocuk,
Ýçme sigara, efkâr daðýttýðý falan yok
Daha kaç nefes satýn alabilirsin ki
Bu hayat tüccarlarýndan
Bilmem, bilemezsin.
Yazma boþ ver dedi çocuk,
Kimse okumayacak sen bile
Hangi mürekkep unutulmak için kurur
Sen kalbine yaz onu
Bir ses bir yanký ol
Benliðin esir alsýn yalnýzlýðýný
Yazma boþ ver dedi çocuk,
Bir þiirlik yer kalsýn valizinde
Dönüþ biletinin istikameti yok
Yazma boþ ver dedi çocuk,
Gözlerinden ölü topraklara düþen yýldýzlar
Aydýnlatsýn her hücreni
Bu renksizlik kader deðil
Kim kýstý hayatýn sesini
Kesin gölgemi çalan hýrsýzlarýn eseri
“Masallarla büyüdü çocuk
Hikâyelerimde yaþlandý
Roman olmuþ bu þiirin
Son paragrafý ona adandý.”
Ýnsan evvelinde sevebilmeli
Çünkü;
Boþ zamanlarda kaybettik biz aþký.