yine iþbaþýnda sevgilim, karanlýk iþçileri dilleriyle çalýþýyor, mezar kazýyorlar elimden ayaðýmdan tutup sürüklüyorlar yaþamý öteleyen(daha doðrusu bana ötelemek isteyen)halleriyle içimdeki dev kadýn gülüyor kahkahalarla bu aciz insanlara suretlerinde kardeþ yazýyor beyinlerinde yaþýyorum terkedilmiþliði yenilmiyorum azrail baltalarýna çocukluðumun kiraz küpelerini takýp kulaðýma hayatý kucaklýyorum
nasýl da ufalýyorlar gözümde, küçülen ekmekler gibi onlar yanlýþ yorumunda Kur’anýn arapça sözcüklerle çözülmüyor katmerli düðümleri bir kaç ezber sureyle geçeceðiz sanýsýyla sýratý insaný çiðniyorlar dil denilen buldozerle kalýyorum orada bir gülün dikeninde þarký söyleyen bülbül dinliyor sözümü sevgi diyorum sevgi büyütülmeli
iyi ki karanlýk yontucularý var elinde kalem, dillerinde sevdalý þarkýlar ve boyuyorlar siyah bakýþlý günleri masmavi gökyüzüne, güneþli denizlere orada kýyýda avlanýp, piþirilmiyor yunus balýðý aç kalmýyor köpeklerle çocuklar insanlar kin kalýn bir duvar örmeden yüreklerinde en güzel duygularla inceltiyorlar dokuyorlar kara kilimin üstünü ala sarýya yeþile
böyle yitiyor sevgilim karanlýk iþçileri
27.01. 2015 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.