Sonbaharýn yapraklarýný dökebildiði. Ama hiç yaprak dökmeyen aðaçtým. Ýçimde ilkbaharý yaþatarak açtým. Öyle kolay kolay pes edemem. Yapraklarýmý bir hiç uðruna heba edemem. Sevdiklerimi öyle hiç olmamýþlar gibi býrakamam. El alem ne der korkusuyla deðil. Vazgeçemem býrakamam onlarý yerlere. Hepsi kalbimin derinliklerinde bir yerde. Ama sen... Senin yapraðýn baþka bir aðacýn baþka bir dalýnda. Orada bulmuþ yaþam kaynaðýný belki de aþkýný. Belkide senin ne bir aðacýn ne bir dalýn ne de yapraðýn var. Þu ilkbahar kokan soframda, bilemezsin. Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.