eskiden, çocukken çocuk gözüyle ne kadar farklýydý her þey büyüdükçe hayal kýrýklarým da büyüdü ve o çocuk günbegün öldü...
ne çok büyütmüþüz gözümüzde her þeyi ne anýtlar yükselmiþti üstelik canlý, heykel deðil ne deðerler varsa hepsi kutsal, hepsi hakikat koca bir kalp yan(ýl)gýsý çöktü kubbe yýkýldý bir bir...
nedir çocuk için yalan mefhumu olsa olsa zararsýz pembe yalan oysa çocuk ne söylense inanýr bu inanmak öyle böyle deðil sarsýlmaz, yýkýlmaz, kuþku götürmez öylesine bir telakki iþte k i f a y e t s i z . . .
hayat dersi veren o amcalar var ya kimisi namus timsali, kimi kahraman, kimi erdem sahibi içimde ne yer etmiþti sevgileri ve öðretmenim kesinlikle baþbakan olmalý, bu ülkenin baþý... ki o zaman her þey daha güzel olacaktý (!) çocuk aklý iþte...
aldandýkça büyüdüðünü anlýyorsun tecrübe diyor buna babam bense kazýklanmak diyorum...
çocuk parklarým vardý, horoz þekerlerim tahtadan atým, masmavi bir gökyüzüm gailesiz de deðil hani mutlu insanlar vardý çevreleyen, kuþatan, gözeten sanýrým onlar da mumdan mutlulukmuþ e r i d i . . .
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
e d i b / a h m e t Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.