- çölün ortasýnda, apansýz, bir kedinin baþýný okþarken
elinin üzerine yaðmur düþtü mü
biliyorum bu imkansýz
bunu düþündüðüm an yazmak geldi içimden...
savaþýn ortasýnda kalmýþ bir Habeþ kedisi
farzet ki müezzaným
tüylerim siyah beyaz
bildiðin mum çiçeði
benim kahramanlarým imkansýzlardý
küllerinden yeniden doðan zümrüd-ü anka,
nefes vadisinden, simurg gücünde
ebabil efsanelerinde, moa kuþu devliðinde
hazar kaplaný gibi yalnýz yaþayanlar
iþte onlar
bazen sandal aðacýndan olma köþkümde
aþtýðým otuz vadiyi düþlüyorum
direkleri abanoz evimi
sen öd aðacý de
uçmaya baþlayýnca, kanatlarýmla hava kararýr
tüðlerim gözünü alacak kadar parlaktýr
bende ne baykuþ yýkýntýlarý
ne balýkçýl kil bataklýðý
ne kartallarýn yüksek krallýðý var
kimseye muhtaç da deðilim
keza
birlik-çokluk si mgesiyim
daðlardan olmadýr gölgem, söðüt yanýnda yalan kalýr
þimdi ordan bakýnca
moa kuþuna benziyor muyum
az da olsa bir simurga?
unutma burasý masal þehir
öyle düþün
öyle hisset
öyle sev beni
ulu, güçlü bir sahip gibi
farzet ki müezzaným
öldürme beni!
yedi camii de yaptýramayacaksýn belli ki
hem inan
ben de yýlanlara düþmaným sen kadar
vallahi! boþa yemin ettirme beni
hem bak;
ben de ayaðýmýn üzerine düþüyorum sen gibi
elleme!
sýcak bir yer bulmuþken biraz uyuyacaðým
üþüyorum
þafak saymayý unut bu seferlik
dizine yatýr, baþýmý okþa,
ört beni
yazan: Senin Müezzân
ÞÝRÝN KELEBEK
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.