kýzýlcýk þerbetleri arýyor gözlerim kan kusarken karayele ücra köþelerde parmak izlerim kalýyor kolpa adamlýklara son verdikçe.
adamlýðým kayýp anne hiç bir ilana cevap gelmiyor üstelik bulamýyorum anne, bulamadýkça biraz daha yitiriyorum aklýmý.
çýldýrmak böyle birþeymiþ, adým adým ilerlemek sonsuzluk sahillerinde her vuran dalgada biraz daha ýslanýrcasýna usul usul yitip karýþmak kýzgýn kum tanelerine.
aklým sürat yarýþlarýnda þimdilerde bitiþte ab-ý hayat kevseri saklanýyor, her yeni soruda kökledikçe gazý adamlýðým firara kalkýþýyor benliðim þarampolden aþaðý fýrlýyor anne.
belki de bundan enkaza dönüþmem bir kayýp adamlýðýn ardýna gizli tüm olan biten sýrtýmda kadýnlarýn týrnak izlerini taþýrken kana karýþýp akýyor zihnim anne.
kayra zoran
Sosyal Medyada Paylaşın:
azledilenzerdüşt Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.