Bir zamanlar gülerdik, tasa nedir bilmezdik,
Gözlerde yaþ sevinçti, gýpta eder silmezdik,
Secdeden baþka yerde, kimseye eðilmezdik.
Kýþkýrtmaktan kaçarak, öðüt verdik daima,
Þerre çanak tutmayýp, hayýr derdik daima.
Sohbetlerden haz alýr, ne kýrar ne sýkardýk,
Dertlere derman bulur, teselliyle yýkardýk,
Arkadaþa kardeþ der, ne kýrar ne býkardýk.
Bir tas çorba piþirsek, birlik yerdik daima,
Paylaþmak ne güzeldi, huzur derdik daima.
Saygýlýydýk severdik, herkeste vefa vardý,
Edepliydik naziktik, yüzsüzlük büyük ardý,
Utanmazlar cüretkâr, þimdi her yeri sardý.
Dedikodu yapmazdýk, hayýr derdik daima,
Dilimizde güzel söz, sefa derdik daima.
Kaynana hanýmanne, kayýnpeder babaydý,
Kayýn valide sözü, yersiz, hem çok kabaydý,
Gelin, kýz evlat idi, þýmartmak da cabaydý.
Damat oðul gibiydi, bir gezerdik daima,
Etle týrnak olmuþtuk, neþe derdik daima.
Güzel günde zor anda, yürekler bir atardý,
Kimse hileyi bilmez, ne harcar ne satardý,
Dünyada barýþ vardý, kurt kuzuyla yatardý.
Rýzk için alýnlardan, akan terdik daima,
Ahde vefa bilirdik, emek derdik daima.
Bir atým barut olmaz, severdik ömür boyu,
Dili dini menþei, beyaz, melez ve koyu,
Kim olursa bizdendi, fark etmezdi ki soyu.
Hoþgörü ve barýþa, böyle erdik daima,
Nefretten ýrak durup, sevgi derdik daima.