ne olduðun gibi görüne bildin ne de göründüðün gibi olabildin
hep baþkalarýnýn istediði gibiydin belki de bu yüzden aynaya bakarken bile kendini onlarýn gözlerinden görebildin
sana her bakýþýmda esen rüzgarýn yönündeydin bir o yana bir bu yana döndükce sürüklendin sen fýr döndükçe benim baþým dönerdi yine de ben seni ne çok severdim
hele gülüþlerin o rengarenk gülüþlerin çim de alacalý yeþil denizin içinde ise hiç istemesem de sen ne güzel bir maviydin
oysa kendin olabilmen için kaç kez tut ellerimden demiþtim
soðuk ýslak ve bensiz bir gecede herkes kendi gözlerinin içinden bakýyordu sana sessizce sonra birer birer söndü ýþýklar kapandý kapanmaz dediðin kapýlar
ve sen çaresizce kapanan kapýlarý seyrettin ardýndan siyah bir nokta gibi karanlýðýnýn içinde kaybolup gittin
ve ben bana býraktýðýn o yalnýzlýkla eridim b i t t i m...
Ýhsan ÇAYBAÞI
Sosyal Medyada Paylaşın:
ihsan45 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.