KIR KAFESLERİ
Hadi kýr þimdi bütün zindanlarýn kafeslerini.
Parçala kendini, haykýr dünyaya.
Bir bak, duyan var mý seni.
Bir de bak dünyan var mý senin.
Ayýrt edemezsin ne gündüzü ne de geceyi.
Bazen ay sanýrsýn güneþi.
Tüm anlamýný yitirir hayatýn,anlamsýzlaþýr gibi.
Þimdi döv dizlerini, vur baþýný duvarlara.
Aðla, aðla hiç aðlamadýðýn gibi.
Kahrolsun geleceðe dair ne varsa.
Hadi söyle, kahrolsun de hadi.
Yýkýlsýn sonsuzluðun tüm duvarlarý.
Olmasýn yollar ya da arabalar.
Kanatlansýn herkes bir kuþ gibi.
Uçsunlar özgürlüðün sonsuzluðuna.
Ne güzel olurdu deðil mi?
Týpký bir melek gibi.
Hadi, ilk önce tutsak et kendini.
Anla çaresizliði, anla sahipsizliði.
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Ozan Vural Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.