(meþveret kurulmuþ makamýnda þeytanýn / topuklarý Tahir’ in bedenini bölüþüyor!..)
aramýzdaki tek baðdý… baðlanmýþtýk pamuktan bir ipliðe çarpýþýnca iki enerji gökten felâket yaðdý kopuverdi iplikçik bakar mýsýnýz þu garipliðe?..
bir fare kovuðunda saklanýyor bir baykuþ ayaklanýyor orman boydan boya tuzaklanýyor hýzla gazellerin arasýndan geçiyor bir gelincik hâlâ þarký söylüyor minik serçe cik! cik! cik! sonra kelebeði görüp kanatlanýyor pusudan bir atmaca fýrlýyor hemencik -yolcular meraklanýyor-
“aþk bunun neresinde?” diyor rast gelenin biri -sýrýtýyor; besbelli hergelenin biri- oysa aþk uçuyor kelebeðin kanadýnda gönlünde gözü yok ki!.. nereden görsün? týpký “elifi mertek sananlar” gibi... okursun, aptallýðý yer tutmuþ bir mekân: adýnda... -ilâhi adam!.. elbette cahillikte özgürsün!- -lâkin leylâ’ yý okumadýn ki bir kez hayatýnda?..-
yazýk!.. bana, aðlamak belki belki kýzmak düþüyor yine de yazmak düþüyor her geçen gün biraz daha üþüyor Tahir yanaklarýndan hâlâ kan sýzarken birileri sinsî sinsî gülüþüyor sýzmýyor dudaklarýndan bir damla kahýr “adam gibi adam” çünkü Tahir “adam gibi” düþüyor...
meþveret kurulmuþ makamýnda þeytanýn topuklarý Tahir’ in bedenini bölüþüyor!..
15.02.2008 / Güdül / Ankara Ahmet Turan Altunsu
Sosyal Medyada Paylaşın:
ahmetturan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.