eski...güneþli... sancýsýz bir kaldýrým aný yok saçlarýmda yokuþ rüzgarý kokusu pazar korkularýyla yaþlandýk her dem durduk durduk akþama doðrularý özledik en çok renksiz bir göðü yakýþtýramadýk hiçbir kabusa bile...
kitaplarla yorgun bir ütopyadan geldim geldim dizlerinin temmuzlu aðacýna ot çýtýrtýlarý dinledik beraber mütevazi daðlarýna yasladýk sesimizi yarý uykulu sabahýmýzýn topraðýn çiy kokusundan ümidimizi kesmedik ölümden beraber ve ayný anda korktuk ayrýldýk nedense...
kaybedilmiþ sokaklarda ellerine sarýldýðým ilk ýþýklar þýmarmadan fýrýnlardan umutlandýðým adýmlarýmý tanrý bile saymayý býrakýnca soluðuna akþamdan ömürler yatýrdýðým bütün yolculuklara cesur bir çocuklukla sevdim gidiþini... kýþ gelmedi daha... sen gelmedin... kimin için öleyim...
kaðan iþçen...
Sosyal Medyada Paylaşın:
kagan_iscen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.