Dağlar
Maziye mührünü vuran el gibi,
Vakurca dikilmiþ karþýma daðlar.
Ýçime düþtükçe sýzýsý aþkýn,
Yarama köz basar hicraným daðlar.
Balyozlar inmekte hýrçýn yüzüne
Ýnsafsýz pençeler uzar gözüne,
Paletler giriyor maðrur özüne,
Hunharca baðrýný deliyor saðlar.
Yontulmuþ erimiþ yere düþmemiþ,
Ölçüsünden dirhem bile þaþmamýþ,
Vuslat ateþiyle yanýp koþmamýþ,
Haþmetinden bir þey almamýþ çaðlar.
Þimdi zamanýdýr kederin, gamýn,
Elinde kývranýr, cahilin, hamýn,
Bu nasýl görüþtür, bu nasýl zemin,
Bulut hüzün kusar, kayalar aðlar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.