Meðer ne çok þey varmýþ Tatmadýðým Bakmadýðým Öteleyip Yok saydýðým Ve hiç yaþamadýðým... Bir telaþ var þimdilerde içimde. Sanki at koþturuyor peþimde. Aslýný söylemek gerekirse Öfkeleniyorum kendi kendime. Allah’ýn günü çok diye Bütün hayallerimi erteledim mechule. Bilseniz Ne çok mevsimler aktý gözlerimden sessizce...
“Ayný nehirde iki kez yýkanýlmaz.” Demiþ Herakleitos binler önce. Ben ise Zaman akarken denize, Bent tutmadým hiç kendime. Öfkeleniyor Konuþuyorum içimdeki benle. Ahhh! Ahhh!... Ahhh akýlsýz kafa! Çalmak lazým seni taþtan taþa. Neden harcadýn ömrünü hoyratça? Sormazlar mý adama Gelmiþsin bilmem kaç küsur yaþýna Yenice mi geldi aklýn baþýna? Senin ömür dediðin þey Ne uzun ne kýsa. Sadece göz açýp kapayýnca! Býrakýlýr mý hiç mutluluk Býrakýlýr mý hiç yarýnlara?
Yazan:MEHPARE GÖKÇE
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehpare gökçe Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.